Ukrayna və Rusiya arasındakı qanlı müharibə öz antologiyasını rədd etməyin və Qərbi özünə rəis götürməyin bədəlidir.
Özü də Rusiya bunu Ukraynadan əvvəl etmişdi.
Brüssel və Vaşinqtondakı rəislərə tabe olmaq arzusu ilə Ukrayna da Rusiyanın ardınca NATO-ya tərəf getdi.
Qlobalist Qərb də bunda oynadı.
Heç kim heç vaxt nə Rusiyanı, nə Ukraynanı NATO-ya qəbul etmək niyyətində olmayıb və olmayacaq.
Lakin bu hiylə altında dövlətlərin hökumətlərini effektiv şəkildə idarə etmək və ölkələri zəiflətmək olar.
Qlobalist layihə məhz qlobalistlərin qaydalar sahibi və əsas idarəedicilər olduğu vahid iqtisadi sistemi nəzərdə tutur.
Layihə bütün iştirakçıların bu qaydalarla oynamağa razılaşdığı halda işləyir.
Çin, Hindistan və Rusiya uzun müddət bu qaydalarla oynayır və Qərbə oxşamağa çalışırdılar. Sonra ŞƏT Sammiti oldu və Qərbə siqnal göndərildi ki, artıq onları qaydalar sahibi və əsas idarəedicilər hesab etmirlər.
Sanksiya siyasəti Çin, Hindistan və Rusiyaya qarşı işləmir və onlara qarşı durmaq üçün isə Qərbin hərbi gücü yoxdur.
Qərb Soyuq müharibədə qalib gəldikdən sonra mütləq üstünlüyünə inandığı illər ərzində öz hərbi sənayesini məhv etdi və hərbi strategiyasını bahalı yüksək texnologiyalı silahlardan istifadə etməklə sürətli əməliyyatlar üçün uyğunlaşdırdı.
Lakin bu strategiyanın səhv olduğu ortaya çıxdı. Böyük müharibədə o effektiv deyil.
Bahalı silahlar azdır, Qərbdə isə az adam “tapança” məsafələrində döyüşmək istəyir.
Qərb hətta hər şeyə tüpürüb, minlərlə raketdən istifadə etməklə əsl müharibəyə başlasa, Rusiya ona nüvə silahı ilə cavab verər. Qərb bunu başa düşür və belə bir addım atmayacaq.
Beləliklə, ŞƏT sammitindən sonra Polşaya ilk “Şahedlər” gəldi.
Çoxmilyonlu əməliyyat çərçivəsində bir neçəsi vurularaq, NATO-nun şərq sərhədlərinin etibarlı şəkildə qorunduğu haqda raport verildi.
Əgər Rusiya bir ay müddətində hər gün Polşaya beş dron göndərsə, onun bütün müdafiəsi dağılacaq və HHM raketləri tükənəcək.
Artıq Ukraynaya köməkdən çox da danışılmır. Dron hücumları sistematik olarsa, Qərbdə qısa zamanda Ukrayna tam unudulacaq.
Bu o deməkdir ki, Qərb müharibə başlamamış və ərəfəsində artıq Rusiya və Qlobal Cənub ölkələrinə strateji və mənəvi məğlub oldu.
Onun cavab verəcəyi heç bir şey yoxdur və o müdafiə mövqeyi tutub.
Bununla belə ukraynalılar və rusiyalılar bir-birini öldürməkdə davam edirlər.
Və siyasi iqtidar sahibi olanlar arasında “Bəlkə bəsdir, yoldaşlar, ağ adamların əylənməsi naminə bir-birinizi öldürdük?” deyən heç kim yoxdur.
Qırğınları dayandırmaq və uzunmüddətli sülh bağlamaq üçün Ukrayna da, Rusiya da güzəştə getməlidirlər.
Bunun üçün Rusiya tabe olmaq tələbi ilə böyük qardaş mövqeyindən imtina etməli və özününkü saydıqlarına daha çox alicənablıq göstərməlidir.
Ukrayna isə “Anti-Rusiya” layihəsini dəyişməli və neytral statusa qayıdaraq, mehriban qonşuluq münasibətləri qurmağa başlamalıdır.
Şərqi Avropada kollektiv təhlükəsizlik sisteminin yaradılmasına yönəlmiş ittifaq müqaviləsi lazımdır.
Lakin bunun şansları həddən azdır.
Moskva artıq iki dəfə Ukrayna ərazisini hərbi yolla fəth edərək, öz qaydalarını tətbiq edib.
Ukrayna iki dəfə “Anti-Rusiya” layihəsinin uğursuzluğuna əmin olub və hərbi məğlubiyyətə uğrayıb.
Təəssüf ki, hər şey bu ssenarinin üçüncü dəfə də təkrarlanacağına doğru gedir.
Aleksey Arestoviç
