İlk öncələr millətçilik belə idi. Sonra Tanrı yasaq edildi. Allah oldu.
Bozqurdun ətrafına sarılan hilal daha önəmli oldu.
Atsız tərk edildi, Ötükən jurnalı qadağan edildi.
“Tanrı Türkü Qorusun” yerinə “Qanımız axsa da zəfər İslamın” deyildi. Din Türklüyə alət edildi.
Ahmet Arvasinin Türk-İslam sintezi kimi sərsəm fikri əsas alındı və Türklük kağız üstündə buraxıldı. Müsəlman olmayan Türklər yox sayıldı.
Sonra o ülküçülərin çoxu məzhəbçi, təriqətçi oldu. Artıq ülkücülər də Türk tarixinə yabançı-el oldular, eynən ərəblər kimi və bu üzdən sığınmaçı ərəb istilasına -kık deye bilmirlər.
Eynən Akbelende olduğu kimi ormanlar, ağaclar kəsilirkən, nə düzlüyünə, nə yoxuşuna, nə də çayınının axışına səsləri çıxmır.
Sıradan olmağın dibi budur….!!!!
Biz yenə də inancımızı irqimizə alət etmədən, Türkçülük ruhu ilə “Tanrı Türkü qorusun və ucaltsın, Nə Mutlu Türküm deyənə.” -deməyə davam edəcəyik.
Bir dostdan alıntı
Nuri KARA-Türkiyə
