AĞASƏF İMRAN: -“Özünü tez yetir, gəl, səni görüm!” -

Ağasəf Məmməd oğlu İmran 15 yanvar 1942-ci ildə Masallı rayonunun Əhmədli kəndində anadan olmuşdur.

İqtisadçı alimdir. İqtisadiyyat və idarəetmə üzrə 150-dən çox elmi əsərlərin – məqalə, tezis, proqram, metodik vəsait, dərslik və kitabların müəllifidir.

Onun “Qönçə çələngi“ adlı ilk şeirlər kitabı 2000-ci ildə «Gənclik» nəşriyyatında işıq üzü görmüşdür. Həmçinin, “Rübailər” (Bakı, «Sabah», 2006;2010;2015;2021), «Arzunamə-1 və -2» (Bakı, «Naşir», 2006; 2012) və “Qəzəllər“ (Bakı, «Azərnəşr», 2008),”Bayatılar”(Bakı, «Naşir», 2012) “Ümid” (Bakı, «Naşir», 2012) və “Qəlbimin harayı” (Bakı, «Naşir», 2012),“Biganəlik” (Bakı, ADNA, 2013),”Reallığa baxışlarım” (Bakı, «Naşir», 2016) və ”Fani dünya” (2017; “Həyatnamə”( Bakı, Turxan ,2021), kitabları nəşr olunmuşdur

AY QOCA!

Yaş ötüb, əldən düşübsən,

Taqətdən, dildən düşübsən,

Bəmin var, zildən düşübsən,

Kədərsən, “ax“san, ay qoca!
Var ikən yoxsan, ay qoca!

*** * ***

Həyatının yazı gedib,

Növrağının nazı gedib,

Xörəyinin duzu gedib.

Yeməmiş toxsan, ay qoca!

Var ikən yoxsan, ay qoca!

*** * ***

Canında var yüz xəstəlik,

Yata bilmirsən üstəlik,

Rəftarında ahəstəlik,

Səhhətdə laxsan, ay qoca!

Var ikən yoxsan, ay qoca!

*** * ***

Oğlun- qızın ocaq olub,

Evlərinə uşaq dolub,

Nəvələrin uzaq qalıb.

Onlara çoxsan, ay qoca!

Var ikən yoxsan, ay qoca!

*** * ***

Həyat yükün götürübən,

Ömrü başa yetiribsən,

Nəyin varsa itiribsən,

Aləmə yüksən, ay qoca!

Var ikən yoxsan, ay qoca!

*** * ***

Ağasəfin tay – tyuşusan,

Öz evinin bayquşusan,

Doğmalara göz yaşısan,

Yaxındır ehsan , ay qoca!

Var ikən yoxsan, ay qoca!

*** * ***

BİLMƏZ

Heç bir cavan qoca qədər,

Həyat qədrin bilə bilməz!

Günlərini verər hədər,

Saat qədrin bilə bilməz!

Qoca daim müdrik olar,

Varlığından sevinc alar.

Taqət itər, vücud qalar,

Ömür yükün şələ bilməz.

Cavan coşar, vurub-tutar,

Kədərin sevincə qatar

Bilmədiyi işdən tutar,

Öhdəsindən gələ bilməz!

Bu həyatda bir qanun var,

Qoca yerin cavan tutar.

Var-dövlət də gəncə çatar,

Amma ömrü bölə bilməz.

Gənclik-qocalıq vəhdətdir,

Qocaya hörmət adətdir,

Qoca ömrü bir ibrətdir,

Heç kim onu silə bilməz.

Qocanın işi qayğıdır,

Cavanın işi sayğıdır,

Cavan qoca dayağıdır,

Onsuz qoca gülə bilməz.

Nə qədər ki, bu həyat var,

Ondan dərs alar adamlar

Qoca cavana görk olar,

Heç vaxt onu kölə bilməz.

Həyat istər qəm əndərsin,

Qocanı gora göndərsin.

Qoca isə “həyat dərsin”

Öyrətməmiş ölə bilməz!

GƏL, SƏNI GÖRÜM!

( Nisgil nəğməsi )

A dostum, qocalıb əldən düşmüşəm,